پرتره‌ها
- سفارش‌دهنده: متعدد . تهران، ایران
- سال: ۲۰۲۱ - ۲۰۲۵
- خدمات: عکاسی پرتره
پروژه «پرتره‌ها» یک تلاش هنری بی‌نظیر است که هدف آن به تصویر کشیدن تنوع و عمق وجود افراد از طریق مجموعه‌ای از پرتره‌های خیره‌کننده و الهام‌بخش است. هر عکس، روایتگر داستانی منحصربهفرد است و بازتابی از جنبه‌های پیچیده و چندوجهی هویت و تجربیات انسانی را به نمایش می‌گذارد.
هر پرتره به‌عنوان محرکی برای گفتگو درباره‌ی هویت، تعلق و تجربه‌های مشترک عمل می‌کند و در نهایت باعث ایجاد حس ارتباط و همدلی در میان جامعه می‌شود. پروژه‌ی «پرتره‌ها» از طریق این کاوش هنری، در پی الهام‌بخشی برای قدردانی از زیبایی تنوع و قدرت روایت‌گری از طریق هنرهای بصری است.
با ترکیب سبک‌ها و تکنیک‌های متنوع، این پروژه تلاش می‌کند ویژگی‌های منحصربهفرد هر سوژه را به تصویر بکشد و در عین حال بر نقاط مشترکی که همه انسان‌ها را به هم متصل می‌کند تأکید کند. با کاوش در روایت‌های شخصی و عمق احساسات، این پروژه زمینه‌ای برای درک عمیق‌تر از غنای زندگی انسانی فراهم می‌آورد و مخاطبان را دعوت می‌کند تا به داستان‌های خود و تنوع بی‌پایان جهان پیرامون تأمل کنند.
فرآیند خلق هر پرتره در این مجموعه، به‌صورت آگاهانه سیال و انعطاف‌پذیر طراحی شده است؛ گاه خودانگیخته و شهودی، و گاه با دقتی وسواس‌گونه و ساختاریافته. این رویکرد اجازه می‌دهد تا بیانِ ناب و صادقانه، به شکلی طبیعی و متأثر از حال‌وهوای سوژه، فضای پیرامون و نوع ارتباط او با هنرمند شکل بگیرد. از نور طبیعی گرفته تا پالت‌های رنگی جسورانه و قاب‌بندی‌های نامتعارف، هر عنصر بصری در خدمت خلق تجربه‌ای احساسی است؛ تجربه‌ای که در عین فردی‌بودن، به‌طرزی ملموس و صمیمی با بیننده ارتباط برقرار می‌کند.
در قلب این پروژه، احترام عمیقی نهفته است نسبت به آسیب‌پذیری و اصالت هر سوژه. این پرتره‌ها صرفاً بازنمایی بصری نیستند، بلکه نتیجه‌ی همکاری‌هایی صمیمانه‌اند؛ تبادلاتی نزدیک که در آن احساس، فضا و بیان با یکدیگر در می‌آمیزند. چه در قالب مینیمالیسمی ظریف شکل گرفته باشند و چه در ساختاری پیچیده و لایه‌مند، هر تصویر بیننده را دعوت می‌کند به مکث، تأمل و ارتباطی شخصی و درونی با سوژه.
با گسترش این مجموعه، تأثیر آن نیز ژرف‌تر می‌شود؛ آرشیوی زنده از چهره‌ها، احساسات و تکه‌هایی از انسانیت. پروژه‌ی «پرتره‌ها» به‌دنبال یکدستی و هم‌شکلی نیست؛ بلکه تضاد و تناقض را گرامی می‌دارد. از همین‌رو، مخاطب را به چالشی دعوت می‌کند برای عبور از برداشت‌های اولیه و پذیرش واقعیت‌های چندلایه‌ای که هویت ما را شکل می‌دهند.
تماشاگران این پروژه صرفاً ناظران منفعل نیستند؛ بلکه همراهانی فعال در روایت در حال گسترش آن محسوب می‌شوند. ارتباط با این پرتره‌ها، چه در گالری‌ها، فضای آنلاین یا نصب‌های عمومی، تماشاگران را به مواجهه با پیش‌فرض‌های خود و گسترش درک‌شان از مفهوم هویت دعوت می‌کند. این پروژه همچون آیینه‌ای است که انسانیت مشترک ما را بازتاب می‌دهد و تفاوت‌های ظریفی را گرامی می‌دارد که هر داستان را شایسته‌ی روایت کردن می‌سازد.
